Als tiener werd ik zelf gebeten door een toneelbeestje. Ik leerde er mensen kennen die ik nu nog altijd bij mijn beste vrienden mag rekenen. Ik heb dan ook nog steeds een zwak voor theater. 

In Here We Are Now maken veertien jongens zich klaar voor het leven. De hormonen gieren door hun lijf. Ze willen zichzelf zijn. Bij elkaar horen. Niet doen wat van hen verwacht wordt. Het is chaos in hun hoofd. Alles is ernst. Alles is om mee te lachen. Fikfakken en stoer doen. Samen horen en alleen zijn. Ze willen iets betekenen. Of alleen maar zijn.