Wat een groots feest had moeten worden, omringd door vrienden en familie, werd in 2020 steeds kleiner… en kleiner… en nóg kleiner. Een koppig virus gooide roet in het eten, tot alleen de bruid, bruidegom en hun drie getuigen de ceremonie mochten bijwonen. Zelfs ik als fotograaf was op het randje, maar na veel moeite kregen we gelukkig tóch toestemming. De ouders van Astrid en Maarten? Die moesten tijdens het ja-woord buiten wachten.

De receptie? Klein en buiten in de kou, in mini-groepjes met de allernaasten. Voor veel bruidsparen een nachtmerrie, en eerlijk is eerlijk: er moest op voorhand best wat geslikt en geschakeld worden. Maar uiteindelijk… werd het prachtig. Intiem. Eerlijk. Warm, ondanks de temperatuur. Een dag met alleen de mensen die er écht toe doen. Wat wil je eigenlijk nog meer?